ibnurusydi
– Tanggal 9 Ogos merupakan Hari Nasional yang akan disambut setiap
tahun di Singapura. Pada tarikh tersebut 47 tahun dahulu, Republik
tersebut telah ditendang keluar dari negara kita setelah mereka
memainkan sentimen perkauman yang hampir memusnahkan negara kita yang
ketika itu hanya berusia 2 tahun.
Mungkin ramai yang menyalahkan tindakan almarhum Tunku Abdul Rahman,
tetapi mungkin ramai juga yang tidak sedar bahawa sejak awal lagi, Tunku
keberatan untuk menerima Singapura ke dalam Malaysia disebabkan nisbah
komposisi kaum penduduk pulau itu serta sosio-politiknya yang berbeza
dengan semenanjung Tanah Melayu.
Salah seorang individu yang paling beriya-iya untuk menyertai
Malaysia adalah Lee Kuan Yew yang juga pemimpin Parti Tindakan Rakyat
(PAP) Singapura. Tindakan tersebut dibuat bagi menyelamatkan kerjaya
politiknya yang ketika itu sedang menghadapi tentangan hebat daripada
Barisan Sosialis.
Walau bagaimanapun, setelah diterima menyertai Malaysia, Lee, yang
digambarkan oleh Said Zahari yang telah ditahan ISA selama 17 tahun oleh
regim PAP, sebagai mempunyai nafsu dan cita-cita yang besar, cuba
menjadi hero masyarakat bukan Melayu di Malaysia, terutamanya kaum Cina,
dengan menganjurkan konsep
Malaysian Malaysia yang
kabur tetapi kelihatan cantik pada luarannya. Lee memainkan polemik
kononnya berlaku ketidakadilan dan ketiadaan hak sama rata di kalangan
rakyat Malaysia yang berbilang kaum.
Sebelum menyertai Malaysia, Lee sebenarnya sedar akan kewujudan hak
istimewa orang Melayu dan beliau tidak pernah mempertikaikannya semasa
rundingan pembentukan Malaysia. Malahan dalam kenyataan-kenyataan umum
yang dibuat sebelum penyertaan Singapura ke dalam Malaysia, Lee malah
menegaskan pendiriannya bahawa Pemerintah PAP Singapura yang dipimpinnya
bukan sahaja akan patuh tetapi akan mempertahankan Perlembagaan
tersebut. Walau bagaimanapun, keadaan sebaliknya berlaku setelah
Singapura diterima menyertai Malaysia.
Sepanjang tempoh kekecohan penyatuan Singapura ke dalam Malaysia, Lee
telah beberapa kali mencabar kedudukan dan membesar-besarkan soal hak
istimewa orang Melayu yang telah termaktub dalam Perlembagaan
Persekutuan. Lee mengaitkan masyarakat Melayu tempatan yang
sebahagiannya mempunyai hubungan darah dengan kepulauan lain di
nusantara yang kini membentuk Indonesia sebagai pendatang yang setaraf
dengan kaum-kaum imigran lain.
Di dalam buku Tunku berjudul ‘
Looking Back’, Tunku telah
memetik beberapa kenyataan dan ucapan Lee yang jelas anti-Melayu.
Antaranya ialah ‘tiada satu pun antara tiga kaum utama –Cina, Melayu dan
India, yang berhak menuntut adalah lebih pribumi kepada Malaysia
berbanding yang lain, kerana menurutnya, semua nenek moyang mereka
datang ke Malaysia tidak lebih daripada 1000 tahun’.
Ikrar dan janji-janji inilah yang telah dimungkiri oleh Lee yang
disifatkan oleh almarhum Tunku sebagai “orang yang tidak boleh
dipercayai” dan kemudiannya mengambil keputusan muktamad untuk
menyingkirkan Singapura demi menyelamatkan keutuhan Persekutuan Malaysia
daripada terjebak ke dalam konflik perkauman.
Selepas Singapura disingkirkan dari Malaysia, peluang kini terbentang
luas kepada para pemimpin PAP Singapura untuk membuktikan dan
mengimplementasikan dasar ‘
Singaporean Singapore’
kepada rakyat mereka berdasarkan falsafah keadilan dan hak sama rata
kepada semua terutamanya kepada kaum minoriti sebagaimana yang
diperjuangkan semasa mereka masih menyertai Malaysia. Tetapi adakah
perkara tersebut benar-benar berlaku?
Realitinya setelah mendapat kuasa, Pemerintah Singapura telah
menjilat kembali ludah mereka dan secara konsisten menindas hak kaum
minoriti Melayu yang juga merupakan pribumi asal Pulau Singapura.
Beberapa contoh yang dapat dilihat adalah seperti berikut :
1)
Ketenteraan : Masyarakat Melayu Singapura selama
hampir 20 tahun secara sengaja telah disisihkan daripada menjalani
latihan wajib Khidmat Negara yang bertujuan untuk memberikan latihan
ketenteraan kepada belia negara tersebut.
Pada awal tahun 1970-an, apabila angkatan tentera British berundur
dari Singapura, ramai bekas pekerja Melayu yang berkhidmat dengan
angkatan tentera British sukar untuk diterima bekerja di dalam Angkatan
Tentera Singapura (SAF). Bagi orang Melayu yang dibenarkan menyertai
SAF, menjadi satu rahsia yang diketahui umum bahawa mereka dinafikan hak
daripada menyertai ‘Unit Sensitif’ di dalam SAF walaupun mereka
memiliki kelayakan tinggi.
Malahan Lee Hsien Loong, Perdana Menteri Singapura pada hari ini, di
dalam akhbar Straits Times bertarikh 20 Julai 1987 telah mengesahkan
bahawa jawatan tertentu di dalam SAF telah ditutup kepada orang Melayu
atas alasan ‘keselamatan negara’ kerana kesetiaan mereka terhadap negara
sentiasa diragui oleh Pemerintah Singapura.
2)
Kerjaya : Golongan berpendidikan tinggi dan
profesional dari etnik minoriti sukar mendapatkan kerja berjawatan
tinggi dan kenaikan pangkat walaupun mempunyai kelayakan akademik.
Kesukaran yang dihadapi oleh profesional Melayu di Singapura terutamanya
ketika mencari kerja di firma Cina tempatan menjadi punca ramai
diantara mereka lebih memilih untuk bekerja di dalam syarikat
Multinasional Barat.
Kajian yang dibuat oleh Dr. Lily Zubaidah Ibrahim telah mendedahkan
ramai profesional dari kumpulan minoriti mula mempersoalkan dengan
serius tentang apa sebenarnya yang diamalkan dalam konsep berbilang kaum
dan meritokrasi yang ideal dalam bidang pekerjaan sebagaimana yang
diwar-warkan oleh Pemerintah Singapura.
3)
Pendidikan : Sebagaimana kuota penduduk etnik di
kawasan perumahan, pelajar Melayu di setiap sekolah sejak tahun 1988
dicadangkan supaya tidak melebihi 25% daripada bilangan pelajar kaum
lain bertujuan untuk mengurangkan bilangan pelajar Melayu di sekolah
tertentu atas alasan menghina iaitu untuk meningkatkan prestasi akademik
pelajar dan sekolah walaupun tida kajian ilmiah yang terperinci dibuat
untuk mewajarkan pelaksanaan dasar kuota tersebut.
4)
Politik : Walaupun hampir 14% penduduk Singapura
terdiri daripada masyarakat Melayu dan merupakan kaum kedua terbesar,
tetapi jumlah perwakilan masyarakat Melayu di Parlimen Singapura telah
menjunam teruk hingga ke tahap 9.8% sahaja pada tahun 1991.
Pernah dalam satu masa iaitu dari Bulan Disember 1980 hingga Januari
1985, tidak ada seorang pun Melayu dilantik sebagai Menteri Kabinet,
hanya ada seorang Melayu iaitu Dr. Mattar berkhidmat itu pun hanya
sebagai pemangku Menteri.
Menjelang tahun 1990-an, hanya ada seorang wakil Melayu yang dilantik
sebagai Menteri Kabinet Singapura. Sebagaimana di dalam tentera,
Menteri Kabinet Melayu juga disisihkan daripada memegang portfolio
penting disebalik alasan menghina kononnya mereka kurang berkelayakan.
Walaupun Kabinet Singapura mempunyai dua orang Timbalan Perdana Menteri,
jawatan tersebut hanya diisi oleh kaum Cina dan India sahaja dan tidak
pernah diisi oleh kaum Melayu. (Bayangkan tuntutan Ultra-Kiasu yang
mahukan negara kita mempunyai dua jawatan TPM. Siapakah yang mereka
mahukan untuk mengisi jawatan TPM-2 itu?).
Di sebalik semua penindasan dan diskriminasi yang telah dilakukan
oleh Pemerintah PAP Singapura terhadap masyarakat Melayu tempatan
disebabkan tanggapan negatif mengenai tahap kesetiaan mereka terhadap
negara, kajian yang dibuat oleh Chew Sock Foon (1987) telah membuktikan
sebaliknya iaitu orang Melayu Singapura yang juga Bumiputera di pulau
tersebut adalah masyarakat yang paling patriotik jika dibandingkan
dengan kaum-kaum lain di Singapura.
Hasil kajiannya di dalam “
Ethnicity and Nationality in Singapore”
terbitan Centre for International Studies, Ohio University, mendapati
orang Melayu mempunyai tahap jati diri kebangsaan tertinggi (86-98%)
berbanding India (85-90%) dan Cina (69-95%), sementara orang Melayu
Singapura yang berbangga menjadi rakyat Singapura adalah pada tahap
69-95%, berbanding dengan 54-74% bagi masyarakat Cina.
Apa yang menyedihkan, di negara kita pada hari ini, laungan
kesamarataan hak kembali didendangkan oleh para chauvinist yang
berselindung di sebalik topeng perjuangan hak asasi manusia. Maka
timbullah slogan-slogan dan ideologi seperti
‘Malaysian First, Malay Second’, ‘
Middle Malaysia’, ‘
Saya Anak Bangsa Malaysia’
dan sebagainya yang kononnya mempelopori gerakan supaya diutamakan
kepentingan nasional sementara hak Bumiputera dan Islam perlu diletakkan
pada tangga kedua.
Anehnya, apabila timbul isu yang menyentuh kepentingan kaum mereka
seperti cadangan pengwujudan satu sistem sekolah tunggal bagi
menggantikan Sekolah Jenis Kebangsaan, mereka bermatian-matian pula
mempertahankan apa yang dipanggil hak kaum mereka dan keperluan untuk
menghormati kepelbagaian budaya di Malaysia.
Anak-anak muda Melayu yang baru menggenggam ijazah dari Universiti
yang diperjuangkan oleh nenek moyang mereka merasakan mereka sudah
menjadi terlalu bijak pandai lalu menyertai parti Ultra-Kiasu kononnya
kerana tidak mahu dicop sebagai Rasis.
Seorang apek yang dahulunya mempersendakan kalimah azan dan meminta
orang Melayu pulang ke hutan dan hidup seperti orang Sakai tersengih
lebar apabila filem terbaru terbitannya dijayakan oleh puluhan bintang
filem Melayu. ‘Peduli apa Islam dihina, janji duit masuk’, mungkin
itulah yang ada difikiran para pelakon Melayu ini.
Maka tanpa ada rasa bersalah, para pelakon Melayu-Islam ini
bersungguh-sungguh membantu mempromosikan filem terbaru apek rasis
tersebut agar orang Melayu menyedekahkan duit demi menjayakan filem
tersebut dan menyuruh orang Melayu-Islam supaya berbondong-bondong untuk
membuang masa dengan menonton filem tersebut yang akan dilancarkan pada
pertengahan bulan Ramadhan yang mulia ini.
Maka janganlah ditangisi sekiranya apa yang telah berlaku di Singapura 47 tahun dahulu berulang semula di negara kita.
Sumber:
AIDCNews